بررسی میزان ارتباط بین تغییرات فاکتورهای انعقادی خونی با یافته‌های بالینی، در بیماران ضربه سر

  چکید ه   سابقه و هدف   تشخیص و درمان صدمات مغزی ناشی از ضربه از شایع‌ترین اقدامات جراحان اعصاب است و روش‌هایی که بتواند چه از نظر تشخیصی و چه از نظر درمانی در نتیجه درمان موثر باشد بسیار مورد توجه می‌باشند. یکی از عوامل مؤثر درصدمات ثانویه‌ای که متعاقب ضربه‌های سر حادث می‌شوند تغییرات ایجاد شونده در فاکتورهای انعقادی خون هستند. هدف از این مطالعه سنجیدن تغییرات فاکتورهای انعقادی خونی در جمعیت مراجعه‌کننده به اورژانس جراحی مغزواعصاب بیمارستان سینا و ارتباط آن‌ها باتغییرات تصویربرداری‌ها و نتیجه نهایی درمان می‌باشد. این مطالعه یک بررسی براساس داده‌های بیمارستانی بوده و به‌نظر می‌رسد برای اولین بار در مورد بیماران ایرانی انجام گرفته است.   مواد و روش‌ها   این مطالعه به روش آینده‌نگرانجام شده و اطلاعات مربوط به 300 بیمار ضربه سر که همگی به‌صورت متوالی (consecutive) در بخش جراحی مغزواعصاب بیمارستان سینا پذیرفته شده بودند، شامل بر تغییرات فاکتورهای انعقاد خون (زمان پروترومبین، زمان ترومبوپلاستین، شمارش پلاکت‌ها)، تغییرات سطح هوشیاری، صدمات همراه وارده به‌مصدومین، تغییرات رویت شده در رادیوگرافی‌ها و سی‌تی‌اسکن بیماران وارد مطالعه گردیده‌اند.   یافته‌ها   یافته‌ها نشان دادند که درگروه بیماران با ضربه سر شدید (severe head injury) اختلالات انعقادی بیشتری در مقایسه با گروه‌های دیگر ضربه سر دیده شد و در بیمارانی که در سی‌تی‌اسکن ایشان تغییرات چشم‌گیر مانند شیفت خط وسط ناشی از لهیدگی ، ادم و یا هماتوم دیده می‌شود، تغییرات آزمایش‌‌های انعقادی به‌صورت معنی‌داری بیشتر از سایرین است. همچنین در بیماران با نتیجه درمان بد (bad outcome) اختلالات انعقادی بیشتری دیده می‌شود و این تغییرات در سیستم انعقادی را می‌توان به‌عنوان یک عامل مؤثر در پیش‌آگهی بد بیماران ضربه سر در نظر گرفت.   نتیجه گیری   تغییرات ایجاد شده در فاکتورهای انعقاد خون در بیماران ضربه سر میتواند عامل بسیار موثری در نتیجه درمان این بیماران باشد. کلمات کلیدی: پیش آگهی، آزمایش‌‌های انعقادی خون، سی‌تی‌اسکن، ضربه سر